Seni tanımak;
Binlerce son içinden bir başlangıç belki
Boğuşmak acının kıvrak hazımsızlığında
Bu “ilk” dedirten, yenilgisi kesin sonda
Yenmek yenik olmak aşka
Belki
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
hoş bir çalışma.
kalemine sağlık.
saygı ve sevgilerimle.
kutlarım
Yürüyüşleri tempolu yapacak girizgahı nedir yaşamın?
Evreni dinlemek yalnızlaştırır mı esasında insanı?
Evren ses vermez mi içimizdeki seslere?
Evrenin dinlenmediği bir çağda yaşıyor olmaları yüzünden mi evreni dinleyenler yalnızlaşırlar?
İçimizdeki boşluğu dolduracak olan nedir?
Üzgünüz biz
Elbisemiz hüzün
İnadına
İmanına bir gün
Gülümseriz belki...
ah be can............. ahhh!
yine ne cok siir bu.. yine sen icini yazmisin...
sevgimle.............
Üzgünüz biz
Elbisemiz hüzün
İnadına
İmanına bir gün
Gülümseriz belki...
kesinlikle....
ne belkisi....
selam ve saygılarımla mükemmel dizeleri kutluyorum...
gülümsemeli belki yada bazen ama kesinlikle
tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta