Gülümsemek yalnızlığın yokluğudur! ...

iki yakası erguvanlı şehrimde, öyle bir yalnızlık
ki, benim bile değil...; herşey gibi!
mabedimin kapısında soyar beni;
yanında kıyafettir gülümsemek

klasik hayat akar zaman içinde
ağaçlar konuşur rüzgarla
yer toprak, açmış bağrı tüm dünyaya _ korkuyorum! _
sağım yaşam, solum boşluk
gök/yüzüm okyanus; köpükler içinde
boş kaldırımları ısıtamayan sokak lambalarıyla
her ayrıntı karanlık, köpekler ulumakta...

bir mum yakmışım avuçlarımda
her nefesle dans eden

yalnızlık, ürkütmem seni; gel!
siyah orkidem derinde
ellerim üşüyor
ki, oturmuş köşe başında ağlıyorum