Gülümsemek İçin Şiiri - İbrahim Yay

Huzursuz düşünceler inliyor rüyalarımda,
Açtığımda gözlerimi pek bir şey değişmiyor.
Gönlüm hala arar, bir umut selamlarda,
İçini gördüğünde insanların, anlamı kalmıyor.

Hoşgeldin diyemeden gönlüme girenlere,
Her biri kendi tavrını üstün görür oldu.
Alttan aldıkça yüzüme tükürenlere,
Ruhum hayata tutunmaktan yoruldu.

Gel gidelim buralardan diyor ağzım,
Gözlerim uzaklara dalıp gidiyor.
Belki de artık böyledir benim yazgım,
Beynim eski, acılı hatıralarımı siliyor.

Tutun bir dala kalbimde bulunan,
Gitmeme engel olmanı ister oldum,
Neden verilmedi bana da her ruha sunulan?
Bir kere gülümsemek için ölüyordum...