Gözyaşıyla doğar insan ölümüne kadar akıtacağı
Ne kadar ağlasada tükenmez gözyaşı pınarı
Tanrı bunu bilerek sonsuzluğundan bir damla bırakmıştır bu pınara
Gülümseme ise uzaktır doğuştan
İnsan belkide acı çekmek için gönderilmiştir sonuna kadar
Aldığı nefesi geri vermek değilde çektiğine şahit olmaktır aslında acıların en büyüğü
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta