Gülüm Var Benim Şiiri - Eyup Şahan

Tomurcuk şafakta açmaya başlar
Güller arasında gülüm var benim.
Yoluna giderken görür yavaşlar,
Peşi sıra gezen halim ver benim.

Ne güzel yakışmış dala yaprağı,
Bulutlar suluyor kökü toprağı.
Dağlara gidiyor yolun sapağı,
Yaylasında gezen balım var benim.

Türlü çiçeklerden örülmüş tacı,
Rüzgârda savrulur dağılır saçı.
Gördükçe içimde başlıyor sancı
Beline dolanan kolum var benim.

Gönüler içinde sevda yuvası,
Ilıktan esiyor yayla havası.
Güllerle bezendi dağı ovası,
Dalını ırgalar yelim var benim.

Gün batarken iner gölgenin ucu,
Aşk doldu taşıyor gönlümün hurcu.
Yüzünün gülmesi sevda sonucu,
Tomurcuk çiçekli dalım var benim.

Yüzünde görülür gök dolunayı,
Her gün bir desende giyer urbayı.
Eyüp’ün gönlüne kurdu sobayı,
Yakıyor içimi külüm var benim.

Eyüp Şahan
Ankara 2.12.2012