Gülüm Diyordun Şiiri - Sevda Doğan Karak ...

İnan bana derken tanışırken sen,
Vurgunum aşkınla KÜLÜM diyordun.
Saatler yetmiyor, konuşurken sen,
Ay yüzlüm, sevdiğim, GÜLÜM diyordun.

Dışıma taşıyor sevgin dumanla,
Sende sev tanırsın beni zamanla,
Düşmanın değilim halimden anla,
Gönüllü hamalım,KULUM diyordun .

Gözlerin ufkuma sanki bir güneş,
Cemalin ay, ruhun benliğime eş,
Elimden tutarak gel yavaş yavaş,
Mutluluğa giden YOLUM diyordun.

Derdeber olduysam içtiysem şarap,
Çok görme ne olur ,bu garip harap,
Emrine amade ,elinde mızrap,
Çal beni sazında TELİM diyordun.

Nazende sevgilim sabrım yorulur.
Bu gönül sinende, ancak durulur.
Sevdan nakış nakış cana örülür.
Sermişim önünde KİLİM diyordun.

Beklerim açılmaz ne kapı,perde,
Meftunum, biçare düşmüşüm derde,
Kanayan yarama merhemin sürde,
Tekliyor aşkından SOLUM diyordun.

Zehir bile şerbet, yârin elinden.
Ah bir kere sarsam tutup belinden.
Öpsem koklayarak seni gülünden.
Oracıkta gelsin ÖLÜM diyordun.

Vazgeçip sevdandan birgün gidersem.
Eğer ki bilmeden yanlış yaparsam.
Şiir yüreğine yazık edersem.
Taşınsın omuzda SALIM diyordun.

Sevda Doğan Karakaş