sokağı basmış şehvetin elleri
yüreği tuttum ben, sol yanda gülüm...
çok isterdim o öpülesi elleri,
isyanı yuttum ben, bağrımda gülüm...
bedenle yürek karışmış iç içe,
bedenimi senden sürdüm ben gülüm...
o ruhlar sevişmiş hemen her gece,
kabusu şafakta gördüm ben gülüm...
eyvah yıllarıma ki boşa geçmiş,
tokattan da beter geldin sen gülüm...
yaşadım sanmışım...onca yıl hiçmiş,
kalemin boynunu eğdin sen gülüm...
razıyım inan ki...yok olma yeter,
hayali ölümden beter be gülüm...
yüreğim kambur gibi, onca keder;
üstüne sensizlik gider be gülüm...
bilsen çocuksu aşktır adı bunun,
çürürken fidana çevirdin gülüm...
kaç kere geldim sonuna bu yolun,
yolumdan bir tek sen çevirdin gülüm...
22/03/2007
Cafer YılmazKayıt Tarihi : 22.3.2007 23:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan en büyük savaşı kendi içinde veriyor. Birbiriyle çelişen
duygularımızla hırpalanıyoruz, kimsenin görmediği bir savaş alanı
gibi içimiz ama herşeye rağman sevgiyle bu savaşı kazanabiliriz.yüreğinden sevgi hiç eksilmesin ablam.
Eyvahlı bir hayat...Keşkelere mahkum bir ömürün şiiri...
Acıyan yüreklere selam...
Anlatan dilere sağlık.
Tebrikler...
TÜM YORUMLAR (2)