Gülüm Şiiri - Mehmet Akif Ardıç

Gündüzlerim gece oldu gülüm.
Ölümüm, sevdâm ölünce oldu.
Sana, dünü düşünüp de anmak,
bana aşk, sevdânla yanmak oldu.
Fikirlerim, ince oldu gülüm.
Sensizliğim bana düşünce oldu.

En mutlu günüm, sen gülünce oldu.
Sen gülünce ay oldu, yıldız oldu, gün oldu.
Zülfün, gönlüme kement, gözlerim hasrete sürgün oldu.
Yıllar, muallakta kaybolup tek gün oldu.

Bana anlamak düştü gülüm!
Dudaklarım dudaklarınla nasıl öpüştü.
Yüreğime sorsan, bir yerlerde kuşlar havalanıp ötüştü.
Aklıma sorsan,yalnızca bir anlık bir düştü!

Yazgımızı hasret bölüştü gülüm!
Katre deyince, sinemize bir sızı düştü!
Gönlümüze hüzünler hâzzı düştü.
Kurşun, en ince yerden vurdu sineyi;
Ozan düştü, sazı düştü!

Dertler bile eğlence oldu gülüm.
Sensizlik, gönlüme kara bir pençe oldu.
Düğün oldu, meclis oldu, ölüm oldu.
Bir kerecik aklım almadı gülüm,
Etrâfımda dönen dünyâ, yaşadığın gönlüme sığmadı!
Göz pınarlarımı sele verdiğinde, gayrı aleme başka yağmur yağmadı.

Bir yan bakışınla, ne silaha itibâr kaldı,
Ne dar ağacına bir lüzum...
Adın türkülerde ah le yâr kaldı.
Bu yürek, senle olmaktan bahtiyâr kaldı.

Sanma sevdâm hiç söndü gülümmm,
Sanma bir tel bile eksildi hasretinden!
Saçlarıma aksi, karlar düşünce oldu.
Zaman, çizgisini yitirdi gülümmm; ne sonra, ne önce oldu.
An bitti, hicrân bitmedi!
Bütün güller soldu da şu gönlümdeki o gül hiç solmadı.
Hüznüm, bahâra dönüştü gülümmm, kuşlar öttü bağımda,
yemyeşil çimenleri papatyalar örttü.
Bembeyaz atlar salındı vadime.
Ne vaadine bir sitem, ne bir vuslât hayâline.
Beni bir mecnûn hâline bir öpüşün itti gülüm!

Kahkaha demlerinde kalbime bir dolu kân düştü.
Râkîbe gül vuslâtın, bana görgüsüz bir hicrân düştü.
Bülbüle gurbeti kendi özü âşiyân düştü.
Hancı düştü, han düştü.
Yeminlerimiz, yazgıya yalancı düştü! ! !
Dün tek yürek iki sevgili, bugün nasıl iki yabancı düştü? ?

Sitem değil hâl yâr.
Kelam değil kâl yâr.
Kalemimi kırsan ne var; merhametin gönlüme savcı düştü!
Bu aşk vadisinde, Ceylan vurdu avcı düştü
Sormayana ne bir tek taş
Sorana vuslatın bin dârağacı düştü gülüm!
Vuslat hânemize sen öldün, bin acı düştü

2004