Zifirî karanlığı mızrak gibi delerek,
Sonsuz ümitler ile sana geldim bu gece.
Yokluğun yüreğime bir köz gibi düşünce,
Kıvrandım acılarla, her gün sabahlara dek
Baharım hazan idi, gündüzlerimse gece
Ruhum, dünyada iken cehennemi yaşadı
Buna sevda denilmez, bilmem ki nedir adı
Kerem, Ferhat, Mecnun’ un görmediği işkence.
Şimdi cismim karşında, hislerim iki büklüm
Eşiğine baş koymuş, âmadeyim emrine
Dönelim beraberce, eski günlere yine
Önümüzde mutluluk bizi bekliyor, Gülüm!
Kayıt Tarihi : 6.3.2005 08:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!