Gülüm Şiiri - Kul Münzevi

Şu aydınlık gündüzlerin
Ardı yine gece gülüm
Ele kulak verirsin de
Ben ne desem hiçe gülüm

Sustuğunda çıkar kırkı
Duydum nice gün patırtı
Şiir dediğin nedir ki
Bir söz iki hece gülüm

Akıl ermez şu işlerin
Haram oldu gülüşlerin
De bileyim kaç düşmanım
Şu gönlünde nice gülüm

Sensiz halimi neylerim
Kalemleri dost eylerim
Dur ağlama ben ağlarım
Sen gül içten içe gülüm

Dünyaları yakan kulum
Zarar vermem tek bi kılın’
Senin derdin benimkinin
Yanında bir cüce gülüm

Ben istedim daim olmak
Şiirlere mahir olmak
Bıçak sözlü şair olmak
Pişmanım bu güce gülüm