Gülü LâL Dili Yok Acının Şiiri - Nuri Can

Ey yoksul iklimlerin bâd-ı sabahı
ey yaralı gönlümün öksüz ahı
kırsam hasreti zincirlerden
mecnûn eylesem salsam çöllere
dönüp gelir mi acep?
güvercin eylesem yüreğimi

Hasreti bir kıyıda bıraksam
alıp götürür mü ırmaklar?
uzatsam, tutar mı elimi hayat?
siler mi gözümün yaşını ağlasam?
çağırsam, duyarmı sesimi oğul?
dinler mi boynu bükük acımı anlatsam?

Üşüdüğümde
ürperir mi dalında yapraklar?
ağaçlar acısını devrişir mi?
eser mi buzyangını iklimlere?
rüzgar eylesem yüreğimi

Çınar olsam eğilsem dal dal
başını yaslar mı omuzuma?
ağlar mı boynuma sarılıp doya doya?
anlatır mı onu üzen ne varsa?
bir tufan sonrası gibi durulur mu içim?
anlatsam yorulur mu acım?
geçer mi başımın ağrısı?
bağrımın sızısı diner mi
söner mi bu kor yangını?

Ey baharı ertelenmiş kalbi kırık güvercinim
ey boynu bükük çaresizliğim
düşlesem, yaralı kuşu uçar mı hasretin?
açar mı incinmiş gelinciğim?
açar mı tılsımlı rengi gökyüzünde?
yapraklarında rüzgar eser mi?
getirir mi kokusunu Bad-ı Saba?
bahar eylesem yüreğimi

Ey sevginin kundağına sarıp,
her gece yüreğimde uyuttuğum
üşüyen ellerini nefesimle ısıtıp
her sabah alnından öperek uyandırdığım oğul.

Bir sana yanar içim şimdi, birde kanayan yarama
bir sana ağlar gözlerim şimdi, bir de yaralı yanıma
ne rüzgar duyar feryadımı, ne yaprak koşar imdadıma
oy güzel oğul
canım oğul
yaralı yanım oğul
ölüm nasıl kıydı sana

Yel değmeden güvercin bakışlarına
savrulmadan güz yaprakları
ömrünün en güzel çağında
ölüm nasıl kıydı sana

usulca ağıtlarını söylerken bir söğüt dalı rüzgara
aralarsam mesafeleri
gelip konarsam dağbaşı yalnızlığına
şaşırma

bil ki, her ağaç kırılan dalına ağlar
her gül koparılan goncasına
ah canım oğul
yaralı yanım oğul
öpsem kapanır mı hayatın göğsünde açtığı yara?
sensiz ceylanlar iner mi pınarlara?
bahar gelir mi dağlara?
ah canım oğul

ölüm nasıl kıydı sana

Nuri Can