Gülü Kokuyor Şiiri - Necati Şimşek

Elimi elime değdiğim zaman
Ellerim elimde gülü buluyor
Ne zaman başımı göğe uzatsam
Burnumda Resulün gülü kokuyor..

Gezdiğim yerlerde, yine o koku
Az’lar oluşturur birleşip çok’u
Bildiğim her şeyde ararım yok’u
Gözümde Resulün gülü kokuyor..

Küçücük ağaçta kocaman dalda
Tadını alırım petekte balda
Ömür deryasında gezinen salda
Ufkumda Resulün gülü kokuyor..

Ne kutlu yoldur ki saçıyor ışık
Olmak ister idim kapıda eşik
Medeniyet denen sallanan beşik
Dünyamda Resulün gülü kokuyor..

Kayanın üstünde yürüdü böcek
Bir damla içmezse belki ölecek
Rahmet yağmaz ise nerden içecek
Damlamda Resulün gülü kokuyor..

Ayak izlerinde ararım bazen
Petek sözlerinde dalarım bazen
Çiçek tozlarında yanarım bazen
Aklımda Resulün gülü kokuyor..

Ayak izlerinin düştüm peşine
Çiçek tozlarının girdim düşüne
Eğer diyorsanız var git işine
Gönlümde Resulün gülü kokuyor..

04.05.2009
Necati ŞİMŞEK
Ankara