Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
yüregin kalemin varolsun sevgi saygılarımla tam puan tekrardan ilhamın bol olsun emii canım benim sevgiler
ogüzel yüregin duvaların için gibi ğüzel tam puan saygı sevgilerimle can kızım tekrarından okumak güzeldi
alemlere rahmet efendimize yazılan güzel dizelere tam puan
Yüreğine gönlüne sağlık değerli kardeşim o bizim ışığımız güneşimiz.O bizim yol ve yön gösterenimiz o bizim kalbimiz vede yüreğimiz.Şükürler olsun yüce rabbimize bizleri onun ümmeti olmakla şereflendirmiş.O olmasa cihanı yaratmazdım demiş yüce yaradan onun için.Selamlar yaradılmışların en yücesi Hz. Muhammed Mustafa (S.A.)'a Mevlam görelim neyler neylersede hep güzel eyler.
Nice Kutlu Doğum Haftalarına inşallah ümüt güngör
Muhammed Doğduğu Zaman
Kutlu doğmuş kutlu doğmuş,
Muhammed'im kutlu doğmuş,
Güneş o gün nurla doğmuş,
Muhammed doğduğu zaman.
Gökten ona bulut inmiş,
Etrafa mis koku sinmiş,
Gönüllerden sızı dinmiş,
Muhammed doğduğu zaman.
Yıkılmış zulüm sarayı,
Güller kapatmış yarayı,
Gelmiş melekler alayı,
Muhammed doğduğu zaman.
Sevinç dolmuş yürekleri,
Kabul olmuş dilekleri,
Müjde etmiş melekleri,
Muhammed doğduğu zaman.
Rahmet inmiş çöle bile,
Güller düşmüş göle bile,
Ayar gelmiş sele bile,
Muhammed doğduğu zaman.
Bereket görmüş tarlalar,
Suyla çağlamış pınarlar,
Yapraklanmış tüm çınarlar,
Muhammed doğduğu zaman.
Ümüt Güngör
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kutlarım o güzel yüregini kalemini tam puan canım benim saygı sevgiyle
Yüreğinize sağlık Aside Hanım.Bu güzel Gülsün Ya Resulullah şiirinizden dolayı kutlarım.
yüreğine sağlık ablam kalemin daim olsun
Gülsün Ya Resullallah
Bir gül açtı bugün cihana,
O sendin Ya Resulallah! ..
Gül kokunu saçtın cihana
Hoş geldin ya Resulallah! ..
Sen gönlümüzün gülüsün
Sana iman eden iki cihanda gülsün..
Sen hiç ama hiç solmayacak gülsün,
Açtın bu gece ya Resulallah! ...
Gül rengini senden almış,
Gül kokusu seni anlatmış,
Gül senin suretin hatırlatmış.
Seni seven gül olsun ya Resulallah! ...
Seni seven nur olsun ya Resulallah! ...
15 02 2011 saat 1.14 Aside Aside
Aside Aside
Aside ablam yüregine saglik, kalemin daim olsun, sevgimle kutlu dogum haftamiz mübarek olsun...
Güldeste'mizde paylasiyorum...
Bu şiir ile ilgili 18 tane yorum bulunmakta