Sen sardunyaları severdin
Bende seni
Yatağım sen, ellerim sardunya kokuyor
Sen kahveyi severdin
Bende seni
Tenim sen, nefesim kahve kokuyor
Bir haziran sabahı açıldı gözlerim
Geceden kalma sarhoş ruhum
Kalksam taşımayacak bedenimi bacaklarım
Yatağa yapıştırdım kendimi
Kayboldu sabahın rengi
Sabahları alımlıdır güneş
Kadın edasın da
Serinliği dalgalanır
kör karanlıktan kaçarak
bu benim son baharım
turuncu…
güneşten çaldığı ışığı vuruyor
geceme ay
perdem çekik
çamaşır teline asılı zamanlara
kapanmıyor…
kirpiklerime yapışmış umutlarım
Sen biraz özgürlük koy
Bu aşka
Ben cesaret
Sen biraz esaret koy
Ben çocuk.
Sonra kapat gözlerini
Çocukluğumu hatırlamıyorum
kaybolmuştu çocukluğumun çocuğu
arka mahalleye pazar kurulurdu
ben simit satardım
sen evcilik oynardın.
Ben bayramlarımı unuttum
Ay ışığıyla aydınlanan sokak'ta
kenara itilmiş ölümün siyahı
kendime yıkılmış gölgemin ağırlığında
erteledim, terkedilmiş değil bu sevdan
İçime astığım hüzün dü yüzün değil
Cam mavisi gözleri
Gözlerime bakıyor
Rengini buldu ama
Kendini bende görmüyor
Sanki çok uzakmış bana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!