Sana koşuyorum...
Kahverengi tepelerden, dokunarak bulutlara
Özgürlüğümü getirdim avuçlarımda
Kefilsiz bir hayatın
kayıp çocukları gibi
küskün şehrin sokakları
tutunacak yeri yok belli
habersiz geldi ayrılık
kusura bakma ruhum biraz dağınık
En çok gülüşümü seviyormuş
Birde Neşet Ertaş’ı
Benim sana verebileceğim çok şeyim yok aslında diyordu
Dalıp gitmesinden anladım…
Oysa sevecek daha çok şey vardı şu yalan dünyada
Ah yalan dünyada.
Uzun zaman oldu kuş sesi duymayalı
eşkiya ruhumu dağlarında bıraktım
sürgüne gönderdim esir tuttuğum yarını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!