Ocak ayının son günü Çarşamba
İşlerimizin yoğunluğu arasında
Gözlerim bir an dışarı takıldığında
Ağaçlar tozlarını dökmek istercesine sarsıldığında
Bulutlar birbirini kovalarcasına
Yetişmek istercesine çok önemli bir randevuya,
Hayallerim gerçek oluyor
Bir an kollarım seni sarıyor
Kalbim yerinden dışarı fırlıyor,
Gözlerime inanamıyorum acaba doğru mu görüyor
Bekârlar limanından davul zurna ile kalktı
YALÇINDAĞ gemisi
Sevinç gözyaşları ile uğurladı sevenleri
Engin denizde yol almakta idi
Sevgi seli ÇELİK limanına sürükledi
Demir attı artık bu limana
İşte bir gece daha başladı
Gökyüzü karanlıktı
Ay ile yıldızlar biraz aydınlattı
İçimdeki karanlık geceden de berbattı
Bir uçak sesi duyuldu, uzaktı
Ay ile yıldızdan ışık getirdi mi?
Çocuklar dünyaya geldiğinde ağlar
Anneler babalar güler sevinir
Beslenir büyütülür elinden tutulur yürütülür
En seviyeli okullarda okutulur
Vatana millete hizmet versin diye askere gönderilir
Sonrada şafak sayılır dualarla yolu gözlenir
Çok uzundu yolun
Çok nazlıydı canın
Dokuz aydır yolunu bekleriz
Adını önce duyduk biz
Kendin anca göreceğiz
Dünyaya hoş geldin kız
Her gün önümüzden geçer
Mavi gri arabalar
Küçücük demir telli pencereler
Aralarında belli belirsiz gözler
Belli ki özgürlüğü özler
Bilinmez suçları nedir
Dertten derde saldın beni sende
Derdimi diyemem kimsenin yanında
Sokağa çıkarım başı önünde
Testere ile devrilmiş bir ağaç gibi devrilsem bile
Bir kimse ilgilenmez benimle
Bunun sebebi bende mi sorarım kendime
Kader mahkûmları, kader mahkûmları deriz
Bu iki kelimeyi söyler dururuz
Kader nedir iyi kötü biliriz,
Mahkûmluk nedir nasıldır bilir miyiz?
Kim namus, kimi mal, kimi can uğruna
Kimi de bir iftira kurbanı
Yaslanmış demire etrafa süzer
Yaşlı mı desem, buğulu mu gözler
O gözler de kim bilir neler gizler
Gözler konuşmaz ışıltıyla söyler
Bıyıkları oldukça gür dudaktan sarkar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!