Gülşen Şiiri - İhsan Taşdelen

Gülşen…!
Tek bir sen…
Seda gözlerinle bir gülsen.

Gülşen..!
O gündü bana verdiğin mutluluk.
Ve o geceydi..! ?
Bana verdiğin zamanın en değerli anı.
İnan Gülşen..!
O an,
Saatin bile farkında olmadım kaç olduğunu,
Yani Gülşen..! ?
Senle konuşurken,
Saatin bile su gibi aktığını anladım.
Gözlerimi açtım,
Bir baktım,
Karşımdasın,
Şaşırdım…
Baka kaldım.
Hayatın anlamını işte o an tattım Gülşen.
O gün öyle geçti..!
Gitti.
Sandımki burda her şey bitti.
Saol be Gülşen…
Bitmemiş.
Bazı değerler yerinde gizlenmiş.
Özlemin hasreti kalbinden silinmemiş.

Gülşen..! !
Gün geçtikçe özlüyorum senle konuşmayı,
msn de yazışmayı,
Dert yanmayı,
Mutluluk almayı,
Hatta..! !
Hatta sesini duymayı.
Ama nasıl Gülşen.
Nasıl duyarım sesini,?
ve sevgini.?
Bir tuşa dokunsam titrer yüreğim.
Sesini duysam çarpar kalbim.
Söyle bana..! ?
Söyle sen.
Bu kalbi nasıl dinlerim Gülşen.

İhsan TAŞDELEN
30 / 08 / 2008