Gülmez oldu Şiiri - Veli Can

Gülmez oldu (öğreten sen oldun ağlayan ben oldum)

Gülmez oldu yüzüm
Görmez oldu gözlerim
Sen yoksun diye
Güneşler doğmaz oldu
Yüreğim yerinde durmaz oldu
Kara gecelerin sabahı olmaz olsun
Sen yoksun sevdiğim
Yüreğim yerinde durmaz oldu
Ellerim ellerini özledi
Kuru çöle döndü
Tenine hasret bedenim yokluğunda
Ürperen tenimde depremler oldu
Hasret bekçisi oldu gözlerim
Seni sokak sokak ararım
Seni benden çalan yollara lanet olsun
Gittiğinden beri divane oldum
Kaldırımlar da sevgi dilenir oldum
Kavrul du yolunda gözlerim
Gidişin benim sonum oldu
Gelmezsen bu gönül haneme
Mezarım olsun gidişin
Serveti kalsın kanuni de
Benim servetim sensin
Sabredemedim sevdiğim gidişine
Gidişin beni yer bitirir oldu
Gülen gözlerime gülüşü öğreten sen
Gidişinle ağlamayı öğreten sen
Bırak dağılsın tüm hayallerim
Bırak dokunma öptüğün yanağıma
Bırak kalsın yüreğimde açtığın yara
Senle olan ne varsa bırak kalsın bende
Alırım kefen bezimle yanıma
Sararım o boş kalan kollarıma
Sen ben gittin gideli
Özleminle yana volkan oldu yüreğim
Ey sevdiğimmm

Düşgözlü
28–08–2007