Gülmeyi Unutmuş Şiiri - Sinan Bayram

Dal kırık uzak düş yapraklar dökük
Sen şimdi ellerimi tutmaya kalkarsın
Biz bu dert den öleli çok oldu be güzelim
Şimdi işi bir de kabir azabına döndürmeyelim
Ne gerek var aynı şeyleri bir daha yaşamaya
Ben cehenneme yeni yeni ısınıyorum
Sen öte düş benden cennet olarak kal
Biz birlikte olamayız yapamayız
Gönül dalı kırılmış bir kere artık olmaz
Sen gibi serçe yuva kuramaz bu dalda
Ve ben geceden zifiri kara bir uyku
Uyanamam seninle giremem mabedine
Ben kabul edilmem ki o dergaha zaten
Hangi günah bir sevapla sevişir
Gözlerin bakışların kutsar beni oysa
Arınırım tüm sensiz bizsizliklerden
Ama yine de olmaz ki güzelim
Gül yeryüzünde ay gökyüzünde
Biz tek yürek bir aşk ama ayrı kafeste
Sonumuz yok yani ve hiç olmadı güzelim
Aşk bize tebessüm etmeyi öğretti de
Vuslat kendisi gülmeyi unutmuş