Dostlar üzülmesin
Düşmanlar gülmesin
Kimse derdini bilmesin,
Diye gülmeyi örettiler
İçim kan ağlarken
Yüreğimde depremler olurken
Sinir sistemlerim acılarla sızlarken
Derdinne demediler,gülmeyi öğrettiler
Her şeye çek sünger
Buda gelir geçer
Acıları sandılar şeker
Gülmeyi öğrettiler
Psikolojinmi bozuk
Aman delirmiş yazık
Her gelen atarken kazık
Gülmeyi öğrettiler
Derdimi paylaşmak istedim kaçtılar
Yüreğime derin yaralar açtılar
Beni acılarla baş başa bıraktılar
Kan ağlarken,gülmeyi öğrettiler
Namluya kurşunu sürdüm
Tetiğe parmağımı götürdüm
Onlar istedi diye sonkez güldüm
Bana gülmeyi deyil,ölmeyi öğrettiler
Kayıt Tarihi : 31.3.2009 20:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir zamanlar ailevi soruları olan ailesinin ilgilenmediği bir arkadaşım vardı psikolojisi bozuktu ve geçenlerde intihar etti, kimsesizliğin kollarında kalan arkadaşımın anısına yazdım,Allahu taala geride kalan kimsesiz genç arkadaşlarım ve çoçukları korusun.
Tetiğe parmağımı götürdüm
Onlar istedi diye sonkez güldüm
Bana gülmeyi deyil,ölmeyi öğrettiler
bir insanı anlamak yerine yargılayarak mutsuz etmek.
çok üzüldüm.gencecik bir fidanın hüzünlü hikayesine.
Allah rahmet eylesin.
saygılarımla
Anlamlı, özgün ve acılarla örülü....
Tam puan + Ant.
Selam ve sevgilerimle....
Nafi Çelik
-Arkadaşınızın anısına saygı duyuyor/şiiri içten paylaşıyorum.Hüzzam dı/içim yandı.
TÜM YORUMLAR (4)