Gülmeyen kadınlara Şiiri - Aygül Zade

Bu hayatta gülmeyen kadınlar var,
Gözlerinde birikmiş koca bir deniz,
Ama dökmeye fırsat bulamamışlar.
Yutkunmuşlar, susmuşlar,
Gülüşlerini saklamışlar ceplerinde,
Kimseler görmesin diye.

Bu hayatta gülmeyen kadınlar var,
Saçlarını örerken bile dert düşmüş aklına.
Çocuklarının uykusuna dua olup sızmış,
Kendi uykusunu unutmuş.
Bazen karnını doyurmadan sofrayı toplamış,
Bazen kendi hayallerini feda edip
Başkasının hayalini kurmuş.

Bu hayatta gülmeyen kadınlar var,
Sevilmeyi unutan, sevilmeyi özleyen.
Bir tebessüm için günlerce dua eden.
Omzuna yük yüklenmiş,
Ama kimse “yoruldun mu?” dememiş.
Yorulmuş, yıkılmamış,
Ağlamış ama sesi çıkmamış.

Bu hayatta gülmeyen kadınlar var,
Her sabah yeniden doğup,
Aynı kavgaya devam eden.
Hayatı sırtında taşıyan,
Ama hâlâ başkalarının mutluluğuna sevinen.
Kendi acısını saklayıp
Bir başkasının yarasına merhem olan.

Ve ben,
Bu hayatta gülmeyen bütün kadınlara sesleniyorum:
Bir gün mutlaka güleceksiniz,
Bir gün hayat sizin gözlerinizde ışıldayacak.
Çünkü siz,
Her şeye rağmen ayakta durmayı başardınız.
Siz, karanlığa rağmen ışığı bulmayı bildiniz.
Ve o gün geldiğinde,
Sizin gülüşünüz dünyayı güzelleştirecek.

Gülmeyen kadınlar,
Siz en çok gülmeyi hak ediyorsunuz!
Bir gün güldüğünüzde,
Dünyadaki bütün acılar
O gülüşünüzde eriyecek.
Aygül ZADE ✍🏻