Gülmelerin Varya

GÜLMELERİN VARYA

Fırsat buldukça okul çıkışı
Tren istasyonuna varır
Raylar üzerinde yürümeyi severdik.
Bir rayın üzerinde sen yürürdün
Öbür rayın üzerinde ben.
Ellerimizi uzatırdık birbirimize
Parmak uçlarımız temas ederdi.
Ellerimizi tam tuttuğumuz zaman,
Ya sen düşerdin, ya da ben düşerdik raylardan.
O zaman gülmelerin başlar
Katıla katıla gülerdin,
Ben de gülmelerini severdim.
Gözlerin yanardı çakmak çakmak,
Bazan da gözlerin yaşarırdı.

Utanırdın, gözlerini yere diker,
Göz altında bakardın.
Ben de bakardım, susardım.
Tekrar gülmelerin başlardı.

Evinizin hizasına geldiğimiz zaman
Elimi bırakır,
Gözlerime bakar,
Gülmelerin başlar
Güle güle koşar adımlarla giderdin
Bense arkandan baka kalırdım…
- 12.09.1959 – İslahiye

İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul