Gülmedi Yüzüm Şiiri - Güven Tekin

Gökkuşağı gibi, rengarenk değildi, benim hayatım.
Gülmeyen kaderim, bahtım,
Çok isterdim, benimde hayatım, rengarenk olsun.
Gülmedi yüzüm, kaderden yana.

Usul usul, acıyarak yaklaştı sevenlerim.
Kimse içimdeki yaramı görmedi, dokunmadı.
Tek beklentim, olduğum gibi,eksiklerimle, noksanlarımla kabul olmaktı.
Gülmedi yüzüm, kaderden yana.

Ağlayan gözlerim, kanayan yüreğim.
Hiç kimse, içten silmedi gözyaşlarımı.
Yüreğime dokunmadı kimse, yürekten.
Gülmedi yüzüm, kaderden yana.

Çocukluktan başlayan, acı dolu hayatım.
Geçliğimde solan baharım.
Her seferinde, güvenimi yıkan zalimler.
Gülmedi yüzüm, kaderden yana.

Her gören, neden acır halime? söyleyin.
Yürekten neden sevmez? söyleyin.
Kalbimi neden kanatır? söyleyin.
Gülmedi yüzüm, kaderden yana.

Oysa istediğim, ufacık bir sevgi.
Başımı omuzuna koyabileceğim bir can.
Eh olursa birde, bir iki tatlı söz, hepsi çok görüldü.
Gülmedi yüzüm, kaderden yana.

Doğruya! hayatı açık cezaevine dönmüş birisiyim.
Kim? ne için? dokunsun ki kalbime.
Düşen bir beden neden kaldırsın ki? ayağa.
Gülmedi yüzüm, kaderden yana

Bu yüzdendir isyanım herkese.
Dost dediklerim bile, düştükçe zevk alır olmuş.
Kime ne için güvenecem? ne için inanacam?
Gülmedi yüzüm,.kaderden yana