Gülmedi Benim Şiiri - Murat Gülmez

Hayata geldim de iyimi ettim
Dünyada yüzüm hiç gülmedi benim
Daha on yedi de ben gelin gittim
Yüzüm bu hayat ta gülmedi benim

Evlendim de mutlu olurum sandım
Küçük yaşta tatlı sözlere kandım
Bilmem ki ben ona nasıl inandım
Evlilikte yüzüm gülmedi benim

İlk önce günlerim çok güzel geçti
Sağlığım yerinde yüzüm güleçti
Kaderimde varmış dert beni seçti
Şansım hiçbir zaman gülmedi benim

İçime atarak buldum bu derdi
Kader hep çileyi önüme serdi
Evlenmeden önce yüzüm gülerdi
Şimdi ise yüzüm gülmedi benim

Ben bir iki derken üç çocuk oldu
Gülen gözlerimde kan ile doldu
Açan güllerimde hep birden soldu
Bahtım kara yüzüm gülmedi benim

Evlilikten yana şansım olmadı
Aradığım aşkta beni bulmadı
Mutluluğa inancımda kalmadı
Dünyada bu yüzüm gülmedi benim

Hayatın tadını ben tadamadım
Derdimi kimseye anlatamadım
Ne yaptıysam gene yaranamadım
Dayak yedim yüzüm gülmedi benim

Neyleyim parayı neyleyim malı
Evlilik gözümde kara bir çalı
Elimle kesmişim bindiğim dalı
Yere düştüm yüzüm gülmedi benim

Dertler gün geç tikçe bir bir artıyor
İnsanın da içini karartıyor
Bilmeyenler derki çok abartıyor
Dışım güldü içim gülmedi benim

Biliyorum bu dert benim kaderim
Ben bu yükü ölene dek çekerim
Düşündükçe gözyaşını dökerim
Gözüm bu dünyada gülmedi benim

Rabbime çok şükür etmedim isyan
İnanmasan ona olursun hüsran
Başına geleni çekiyor insan
Belki bir gün yüzüm gülecek benim

Aşık Murat derki dertler hep bitsin
Çileler azalsın yok olup gitsin
Ocaklar sönmesin dumanlar tütsün
Sabırla yüzler hep gülecek derim.