Gülmedi Bana Talih Şiiri - Yaşar Duymuş

Küçüklüğümde çektim ızdırap,kaldım kimsesiz,

Yüreğim burk,kolum bağlandı oldum çaresiz,

Ne uzanan el oldu, uzayan gecelerde sessiz,

Bahtım açılmadı, maralımla gülmedi bana talih.

Dünya bizim için bir fani,gerisi hep yalan,

Yazılmış kara kaderim,,çehreme bakarım,

Gıpta ederler,,malın mülküne,nefret ederim,

Hakka aşığım divanıyla,gülmedi bana talih.

Yalanlara karnım tok,cehaleti öfkemle yenerim,

Ahir zamanda,sevenlerimle gönül sohbetlerim,

Cennet bahçemde,,tutunacak,bir dal solmayan gülüm,

Değecek elin dokunuşuyla,gülmedi bana talih.

Eğer zenginsen,dostun çok oluyor,dize dize namelerle,

Heyhat fakirsen,yanında ne bir dost ne bir ahir,

Edebimle yaşar,boyun eğmedim,gördüler beni hakir,

Dik duruşumla,savrulmadım,gülmedi bana talih.

Ana,Baba,bacı yakınlarım işte öylesine,sevenimi bilirim,

Dost acı söyler,ilimle sarılanı,ufkumda seçerim,

Sır perdemle aralanır,,düşmanımı öfkemle yenerim.

Tatlı dilim,güler yüzümle,gülmedi bana talih.

Çalışır elimle, gülü zar gönlümle demlendi vicdanım,

İrfan meşalesini tuttum,atalarımın izi mukadderiyle,

Türkiye’m de,gezdiğim illerim tozlu izlerim,

Mevla güldürsün,son sözle, gülsün bana talih..