Gülme Şiiri - Seyitvakkas Dinçoğlu

Bir gülüşün beni öldürmeye yeter.
Ölmemi istemiyorsan nolur gülme.
Asık suratın gülüşünden de beter.
Şaşırıp kalmışım en iyisi gülme.

Ben nasıl olsa alıştım ağlamaya
Beni boş yere ağlatmaya çalışma.
Gülmeyi senden öğrendim biliyorsun.
Bana bakıp da ağlamaya alışma.

Keşke sana bu kadar bağlanmasaydım.
Seni hiç görmemiş,bilmemiş olsaydım.
Sen gülerken ben ağlarım biliyorsun.
Ağlama diyorsun yar o halde gülme.