Güllerin Suçu Yok Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Bu gece yokluğunu koydum önüme,
Şiirler ağladı,
Şarkılar boynunu büktü.
Gece seni benden kıskandı,
Ben ise geceden seni.

Hiçbir dilin sözcükleri anlatamadı içimdeki “sen”leri,
Hiçbir yama kapatamadı açtığın derin delikleri.
Yama hep küçük, delik hep büyük kaldı.

Dil naçar,
Yürek yorgun,
Kelimeler kifayetsiz…
Acının bedenimi kavuran serenatları,
Etin kemikten ayrıldığı saatler,
Dilimin tuzla buz oluşuna şahitti.

Bas geri…
Bir aşkın bozuk direksiyonundayım.
Yokluğunu hâlâ anlamlandıramıyorum.
“Neden gittin?” sorusu bile
dilimde titreyip düşüyor yere.

“Sevdim seni” demek
gurur duvarlarımı yıkıyor.
Sesini duymadan yaşayamıyorum.
Yokluğunda eşyalarla da aram açıldı,
Aynalar hep seni soruyor.
Ben hâlâ cevapsızım.

Dudak kıvrımlarımda acı,
Ellerimde ayrılık dikenleri,
Kırık parmak uçlarımda adın çığlık çığlığa.
“Geçecek” diyen diller kayıp.
Artık geçeceğine olan inancımı da kaybettim.
Geçmedi… geçmeyecek, biliyorum.

Alışmak çok zor.
Diyordu ya şair:
“Unutamazsın demiyorum, ama alışacaksın.”biliyorum.
Ben alışmak istemiyorum.
Çık da gel.

Suç üstü yap bana.
Dokun aşkın ile yanan yüreğime
Haykır bir kere daha kızıl şafağın kara bağrına
Gel de,
Masada kalmasın artık,
Yokluğunun solmuş gülleri
Güllerin suçu yok...
05.09.2025 10:20