Güllerin Kırılsın Şiiri - Abbas Paksoy

GÜLLERİN KIRILSIN
Bin parçaya kırdın, dilimi.
Senin de, dillerin kırılsın.
Koklamadan attın, gülümü.
Senin de güllerin, kırılsın.

Gül diye konduğun, çalı mı?
Bu halde, bülbülün halı mı?
Kırıp aldın işte, dalımı.
Senin de dalların, kırılsın.

Koynuma aldım, seni niçin.
Saçlarını koklamak için.
Ellerim oldu, biçim biçim.
Senin de ellerin, kırılsın.

Rüyamı- gerçekmi, bilemem.
Her günüm azaptır, gülemem.
Kollarım tutmuyor, ölemem.
Senin de kolların, kırılsın.

Paksoy’un verdiği, meyil mi?
Bu yol, sevgi yolu değil mi?
İnsanı üzmeye, değer mi?
Senin de boyların, kırılsın.