Güllerin Gözyaşları Şiiri - Güven Tekin

GÜLLERİN GÖZYAŞLARI

Aşk için gözyaşı dökmek güzeldir.
Gözyaşı dökeceğini bilse de, insan âşık olur.
Sonunda bir saniyelik mutluluk için bütün acıları göğüsler.
Dün gülleri budadım, bir daha benim için açmasınlar.
Gül kokmasın bahçem.

Bazen şiir yazmak için yaşadığımı fark ediyorum.
Otları da yoldum bahçemden,
Bir daha benim bahçemde umut vermesinler diye.
"Yolma, yeşersin, korkmasınlar senden," dedin.

Gülleri kesmedim, senin için açsınlar diye.
Hasta dalları kestim, benim gibi kurumasın aşkından.
Açan güller, senin gibi hiç solmasınlar.
Sonbahar geliyor, ben soldurmasam da.

Mevsim onları da ayıracak birbirinden.
Benim için solmasan da başkası için solacaksın.
Bitirecek ömrün baharı.
Otların hepsini yoldum, çiçekler duruyor hâlâ.

Seni soldurmasınlar diye, sadece temizledim.
Düzen fırsat vermiyor, ağlatıyor bizi.
Gülmek hakkımız değil mi bizim de?
İçimizi biliyoruz ya, nasıl güleceğiz ki?

Hayatımız hep mutsuz, hep acılarla geçti.
Ağlarken yaşadığımız mutluluklar var tabii,
Bizi ayakta tutacak.
Haddimi bilirim, kimseye zararım olmaz, kendimden başka.

Kimseye fazladan bir kelam dahi etmiyorum.
İster deli desinler, ister divane.
Bu gönül sana deliler gibi âşık işte.
Çöp olan umutlarım, hayallerim seninle tekrar yeşerdi.

Sen suladın yüreğimi, tekrar açtı güller, çiçekler.
Sen ol yanımda, başka bir şey istemem, yeter.
Her cümle, her kelime sana bir şiir gibi.
Yüreğim yetmiyor seni sevmeye, yüceltmeye.

Gül gibi soldu ömrüm, her yerim diken izi.
Ama biliyor musun, canım hiç acımıyor.
Hiçbir şey canımı senin aşkın kadar yakamaz.
İsterlerse canımı alsınlar, hiç sesim çıkmaz.
Sevdan beni her gün musalla taşına yatırır zaten.