Güllerin efendisi Şiiri - Nimet Öner

Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v.) için şiir yazmak istedi kalemim!
Önce biraz çekindim sonra araştırmalar yaptım,
asırlardır nice büyük şair Muhammed Mustafa sav güzelliğini, merhametini, adaletini ve nurunu dizelere dökmüştür. Örnek vermek gerekirse;
Süleyman Çelebi'nin "Mevlid'i Resulullah için yazılmış bir şaheserdir.
Yunus Emre, Nâbi, Fuzuli ve daha niceleri Efendimizin aşkıyla şiirler yazmıştır.
Günümüzde de birçok şair ve yazar, Efendimize duydukları sevgiyi, saygıyı şiirle ifade etmektedir.
Şiir, saygı ve aşk ile yazıldığı sürece bir ibadet kadar değerlidir.
Yeter ki anlatırken kalbimiz temiz olsun, kelimelerimiz özenli, maksadımız sahi
Niyetimiz açık olsun.

Nihayet vardık en güzel menzile…
Güllerin Efendisi’ne…
Kainatın yüzü suyu hürmetine yaratıldığı,
taşın, ağacın, ayın bile tanıdığı
Hz. Muhammed Mustafa’ya (s.a.v.)

Aşk ile başlayalım

Bu şiir bir yakarış, bir sevda, bir hasret, bir ümmet duası gibi dökülsün satırlara.
İlk dizesi yüreğimden gelen bir niyazla açılsın:
Adını Anınca Kalbim Secdeye Durur Ya Resûl…
Geceyle örtülen her derdin başında
Sensiz geçen vakit neylesin aşkı
Üşür ümmetin bir garip köşede
Senin nurun yoksa, sabahlar güneşi neylesin

Gözyaşımda çağlayan bir hicret var
Kalbim Mekke, yüreğim Medine
Seninle yanar, seninle diner
Ya Habiballah, özlemimsin hasretimsin
Adın bir kelamda geçince
Yetim başı okşar gibi bir merhamet iner yeryüzüne
Adın dilime şifa, derman olur bedenime
Sen ki, konuşmazsan bile ahlâkın edebin örnek olur ümmetin' e

Seni düşününce susar dünya
Sana yazılan şiir bile secde eder sayfaya
Yıldızlar salavatla toplanır Gökmeydan' da
Ümmetin seni özler,
Ey Gönüller Serveri,
Ey Gönüller Habibi,
Ey güllerin efendisi,
Bu canım kurban sana.

Güllerin Efendisi

Geceydi,
ama sen doğunca
gece gündüze döndü.

Bir yetimin gözyaşıyla
başladı rahmetin hikâyesi
çünkü seninle öğrendik,
hüzün bile güzeldi sabrınla.

Taif’in taşları da şahit,
Mekke’nin dağları da:
Sen incindin ama incitmedin.
Sen sustun ama hak susturulmadı.

Bir gül gibi açtın çölün ortasında,
kıyamete kadar kokun kalacak
yüreklerde.

Ey Habîbullah…
Senin adınla başlar dualarımız,
senin sünnetinle güzelleşir ahlâkımız.

Bir ümmetin yükünü
gecenin secdesinde taşıdın,
biz seni uyurken bile
ümmetini anarken bulduk.

Sen yürüdün,
arkandan yeryüzü aydınlandı.
Sen sustun,
Cebrail konuştu.

Sen geldin,
karanlık kalktı.
Ve sen gittin ya Resul
Gül kokun aramızda kaldı

gönlümün en güzel misafiri isminin geçtiği her dizede
Nur damlası karışıyor şiirlere

Azra Nimet Öner