Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Mevlit Kandili
Ve "Güllerin Efendisi", Hazreti Muhammet AS teşrif etti,
İhya etti insanlığı, dünyayı...
Ne hikmetse
Onu dilleriyle sevip,
Gönülleri "karalar" yine döndüler ondan öncesine!
Kız çocukları yine darda!
İnsanlık yoldan çıktı, gözü karardı!
Ne desek şimdi,
"Yeniden gel" desek, mümkün mü?
Yoksa "kıyamet mi", yaşananlar
Alameti mi?
Tebrikler, nice kandiller ozanım...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta