Güllerin Efendisi Şiiri - Mehmet Cıngır

Çıkarabilmek için bir avuç kömür,
Eşittir bir avuç kömüre bir ömür.
O gün bulutlandı güneşin yüzü,
Ağlamaklı oldu bulutların gözü.

Kan düştü kömürün karasına,
Tuz ekildi taze gelinlerin yarasına.
Ağıltılı türküler söylendi o gün,
Yüreklerde gezindi acılar o gün...

Uçtular o gün arş-ı âlâya gözleri bulutlu,
O gün hepsi de de kırmızı-beyaz kanatlı...
Çatlayan yüreklerinde güller filizlenir,
Filizlenen her gülde bir sır gizlenir.

Parçalarken yüreklerini analar,kızlar...
Bir utanç tablosuydu mağara ağızlar.
Tomur tomur kırmızı,beyaz,kara güller,
Yangınlı ağıtlar yaktı o gün yanık bülbüller!

Açtı orada güller kara,kırmızı,beyaz...
Damladı beyaz üstüne ay ve yıldız.
Kırmızı-beyaz yer,gök,deniz; çiçekler...
Sularını Havz-ı Kevser'den içecekler.

Bekliyor burada,sonsuzdur sevgisi,
Açmış sana kollarını güllerin efendisi!