Gülleri Soldurmayın! Şiiri - Yusuf Bulduruç

İnsanlık pusu kurmuş kahpece insanlığa,
Vicdanlar sürgün şimdi yürüyor karanlığa.
Yarının umutlarını gömmek için toprağa,
Baharı görmemiş gülleri soldurmayın,
Körpecik çocukları katledip öldürmeyin.

Cennetin çiçekleri cehennemi yaşıyor.
Kan fışkırıyor yerler, gökler ölüm saçıyor.
Can veren her masumla vicdanlar can çekişiyor.
Baharı görmemiş gülleri soldurmayın,
Körpecik çocukları katledip öldürmeyin

Meydanlarda salyalı çakallar dolaşıyor,
Vampirlerin kadehleri dolup-dolup taşıyor,
Bir avuç kan uğruna dünyaya kan saçıyor,
Baharı görmemiş gülleri soldurmayın,
Körpecik çocukları katledip öldürmeyin.

Bir anne kucağındaki cansız ciğer paresine
Baktıkça feryat eder, arşı titretircesine.
Ölü annesini emen, o yavrunun suçu ne?
Baharı görmemiş gülleri soldurmayın,
Körpecik çocukları katledip öldürmeyin.

Bir balina için dünyayı ayağa kaldıranlar,
Kıyıya vuran çocuklara susup sessiz kalırlar.
Denizler matem tutar, kan köpürür dalgalar.
Baharı görmemiş gülleri soldurmayın,
Körpecik çocukları katledip öldürmeyin.

Ne anne kalmış, ne baba sarılacakları!
Hiç görmeden elinden alınmış oyuncakları.
Elbet hesap soracak Musa’nın çocukları!
Baharı görmemiş gülleri soldurmayın,
Körpecik çocukları katledip öldürmeyin.

Çığlıkları duyulmaz, içine gömülmüş sesi,
Bakışları toz duman, barut kokuyor nefesi,
O tertemiz yürekler ki, koklayıp öpülesi;
Baharı görmemiş gülleri soldurmayın,
Körpecik çocukları katledip öldürmeyin.

18/01/2018 Yusuf BULDURUÇ
https://youtu.be/Apef0Gfjh7A