Dag gibi olan sorunlarından
bir taş atarak yükünü hafifletmeyi seçen
beşerim,
Yürüdüğün yollardaki çakıltaşlarını
tek tek ayıklayıp güller sermek
düşüm,
Uykuya her daldığında
baş ucunda nöbet tutarak refakatçi
gömleğini giymeme müsade et,
bilirsin bazı yükler paylaştıkça hafifler
Günü huzurlu karşılaman için üzerime ne düşüyorsa yapmak boynumun borcu
dostluk bunu gerektirir katıksız
sevgi bunu
Gün gelir bütün yaralar kabuk
bağlar su gibi akıp gider zaman,
an gelir erir sırtındaki bunca dağlar,
biz yine elele oluruz sırt sırta meydan okuruz hayata,
belki de birgün bize de güler bu kahpe dünya...
02.04..2025
A v r a s y a
Kayıt Tarihi : 4.4.2025 23:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!