Venüs,ten aks-olan, ay,dan halesi, kırıyor ışığını yanaklarına
Konduruyor pembe rengini, ya Rab,bi.. bu ne güzellik öpülesi
Bir nazlı gül gibi açılıyor sana bakanların ruhunda, haz haznesi
Yıkılıyor gönüllerdeki bendler, taşıyor okyanuslar gibi gamzelerden.
Daha bir bakışta izi kalıyor derin mi derin bir aşktan zerk-olan saadet
Geriliyor bir yay ve kiprikleri şimşekler gibi çakılıyor kız-kızıl kıyamet
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Devamını Oku
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
İçimi kabarttı. Şiir, kendi hikayesi gibi mükemmel. İnsan, insanın en güzel ilhamı ve iksiridir zannımca. Ancak, iş dünyevi sırat köprüsünden düşmeyinceye kadar, tabi. Kelamım, sizleri hoş bulur inşallah. Uzaktan samimi selam ve sevgiler dostum.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta