Aşkınla lem-yezâl oldum ey Gülizâr,
Ben ham-be-hâm düştüm her dem dil-figâr.
Füsûn eyledin gönlüme Gülnihâl gibi,
Bir telessüm açmadın ey nâzik Nigâr.
Gönlümde açıldı bin derde misâl,
Her şeb hasret akar gözümden âşikâr.
Yanımda yoksun o şen gülşen hâli,
Bu bî-çâre kalbim sensizliğe bakar.
Ne sözümde sükûn kaldı ne bir dermân,
Bu aşkın füsûnu etti beni perîşân.
Ne bir ümîd kaldı gönülde ne nişân,
Yaktın gönlümü ey vefâsız cânân.
2006
Kayıt Tarihi : 13.12.2025 16:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!