Gülizar Şiiri - Hilmi Kayıhan

Irak durma;
Beri gel, dile yar.
Kışa göçüyor kanadı kırık
Şahadet,Şehriyar.
Gözüm açık köz götürmüşem öteye
Bağdat,Basra,Telefar.

Gözlerin,
Yamaçlar dolu kar;
Koruk yeşili,
Yağmur bitimi kokun nerde Gülizar.
Kekliğin kınasın,
Babilin kulesin çalmışlar.
Vazgeçmek bu dünyadan ırak değil Gülizar.

Irak durma;
Vay ben,
Sinem yansın;
Şehriyar.
Şahadet şerbetimiz
Dökülsün kaselere
Gülistan, Gülizar.

Bir yudum su,
Avurtlar dolusu.
Yanmışam uyan;
Ana, avrat; süt, sülale
Namluya sürün beni,
Saçılıp tohum olsun Gülizar?

Bu kor sönmez;
Basra, Bağdat
Akdeniz söndüremez.
İçin için tüterim;
Şahadet,Şehriyar.
Bırak elimi,
Ağıt yakma ardımda Gülizar.

Kına yaksın gelinler;
Bombalar gülistan olsun.
Buza kesti gözyaşı desinler;
Oy Gülistan,Gülizar.
Bağdat,Basra,Telefar
Şahadet, Şehriyar.
Bırak elimi
Ağıt yakma ardımda Gülizar.