Gülistandan Menzile Şiiri - Erdoğan Taytak

Toplanır müminler el açıp
Hakka duayla çıkarlar yola
Kimisinde sarık kimisinde cüppe
Küçüklerde ise minik minik takke
Hepsinin kalbinde nurdan bir perde
İnşAllah bu akşam varacağız menzil köyüne

İlahiler çalınır kulaklar şenlenir
Sofi kardeş kur'an okur kalpler nurlanır
Allah sesleri arşa yollanır
Menzil köyünde aşıklar toplanır

Verirler her beldede mola
Kimin torbasında ne varsa koyulur ortaya
kuru ekmek bile baldan tatlıdır o anda
Varılır menzil köyüne tekbirle duayla

Boşa değildir geçen her zaman
Bir an olsun ayrılmaz feyz insandan
Arınmak istiyorsan günahlarından
Korkmamalısın soğuk sulardan

Sekiz şarttır yapılması gereken
Rabıtadır ondan sonra gelen
Caminin içinde uyuyup giden
Görür seyda'yı eli elindeyken

Sabah olurda uyanır sofiler tekbirle
Kuşlar çoktan zikirdedir neşeyle
Kapı açılıpta seyda camiye girince
Cezbe gelir kalpler baba sesiyle

Bir kokudur yayılır çevreye
Sanırsın et pişiyor tencerede
Bir kaşık alıpta inince mideye
Şifadır bu çorba insandaki her derde

Ayrılık vakti yakındır geçiyor zaman
İkibin sofi daha gelmiştir çoktan
Gönül ayrılmak istermi hiç o yardan
Ölmeden birdaha görsem seni SEYDAM