Bülbül, ötmeyi bırak artık; gülistanın bağbanı öldü.
Ey kebûter, yuvana gelme artık; onu vefasızın biri bozdu.
Çalgıcı, çalmayı bırak artık; Şah-ı Zîbanım beni bıraktı.
Bîhâste meyhaneye gelme artık; Sâkî’yi Azrâil rehin aldı.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta