çocuktum
gülhane parkı serin
geceler eglenceli,geceler pamuk şekeri
aradım ceviz ağaçlarını yoklardı
ben doğmadan hepsini kesip atmışlardı
gülhane parkında ceviz ağaçları
ayışığının sarayburnunda raksı
her yer yalnız çam
çamlarda gizli şapkalı amcam
yakın yıkın der cevizsiz kalsın dünyam
sevgiyi yayan mavi gözlü adam
gülhane de geceler nefretle sarılı
bir bilete bir jilet üstüne ustura bedava
kavga ettik gülhanede eski ceviz ağaçlarının menzilinde
bıçkalandı dostluk,huzur,ölümsüz mısralar
bıçaklandım ben
yirmiki dikiş üstüne dalaksız bir gülüş
yaşamaksa amaç
yaşadım ben İstanbulu bırakarak
yaşadım gittiğim yerlerde ceviz fidanları dikerek
Kayıt Tarihi : 11.4.2006 09:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
saygılar
TÜM YORUMLAR (2)