Gülhane Parkı Şiiri - Nazif Aydın Ahmetoğlu

Gülhane Parkı

Bugün Veysel'i gördüm Gülhane Park'ında
Yani kısaca Aşık Veysel Şatıroğlu'nu
Öylece oturmuş elinde sazı
Bakıyordu etrafına!
Önünden geçerken mırıldandı sanki
Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda
Ne sen bunun farkındasın ne polis...
derken
Nazım Hikmet'in sesi geldi kulağıma
Yapraklarım tiril tiril
Koparıver, gözlerimin,gülüm yaşını sil
Birden yalazlandı yapraklar yüreğimde
Alev yağıyordu sanki üzerime
Işık geliyordu Veysel'in gözlerinden gözlerime
Oturup Veysel'in dizlerine
Dokunup mızrap tutan o tunç ellerine
Ağladım ağladım mecaz değil ağladım.
Yalvardım yalvardım saatlerce
Ne olur çağır çağır hepsini Gülhaneye
Elçi ol şu yanan yüreğime
Görsünler
İnsanlar nereye yürüyor gündüzün karanlığında

Sunay Akın'ı gördüm ileride
Oturmuş bir ağacın dibine
Işık saçan yapraklar yağıyordu üzerine
Bağırdım herkese; ''Bakın bakın ileriye! ''
Bir fırtına koptu yüreğimde
Bütün yapraklar yağdı üzerime
Göz kamaştıran güçlü bir ışık itiyordu
Haydi git git ileriye
Veysel'le göz göze geldim
Gülüyordu!
İşte geldi hepsi Gülhaneye diyordu
Nasıl da özlemişim hepsini
Arkamdan geçenler duymuş hıçkırık sesimi
Deli deli diyorlar
Gözyaşlarım perde olmuş gözlerime
Öyle dalmışım ki
Gülhane'de Veysel'in heykeline

Nazif Aydın Ahmetoğlu
Kayıt Tarihi : 5.6.2009 23:56:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Nazif Aydın Ahmetoğlu