Bu gece yine mutsuz takılıyorum
mutsuzluğu davet ediyor
kadehimi acılara kaldırıyorum.
Acı çekmeyi seviyorum galiba,
her zaman masama aldığım
tek konuğum oluyor mutsuzluk.
Bir gündoğumu hüzünlendirir beni
bir de günbatımı...
Dalar giderim semanın o kızıllığına
kopar içimden bir şeyler.
Yaşamdan çekip giden birgün daha...
Gündoğumu hayata gelişi
Umutlarla bezelidir insan yüreği
hep yarına doğru akar gider düşünceleri
bir arayıştır belki gizemler ülkesini
belki de ütopyalara terk etmektir geleceği...
Sinsi hayatların içerisinde kayboluşlar
Rüyalardaydı mutluluk,
hayallerim ve sen vardın...
sonsuzca sürerdi mutluluk tebessümü,
dudakların da!
Hep sen, hep seninle yaşanırdı,
rüyalarda dans ve tutkular...
Sonbaharım geldi işte
kapımı çalıyor.
Biliyorum, açarsam üşüyeceğim
açmasam, inatçı, gideceği yok!
Yıllardır kahrımı çeken gülüm
yapraklarını döktü bile...
Var mıydı gerçekten var mıydı?
Sevgi, hoşgörü ve mutluluk!
Tebessüm var mıydı karşılıksız?
Güzellik var mıydı, çirkinleşmemiş!
Aydınlık, karanlıktan uzak,
Vermek hiç karşılık beklemeden!
Bir sahne bu,
oyuncusu sahte, sözleri sahte..
Bir yalan bu,
umutsuzluk treninde ki tek yolcu...
Sessiz bir oyunun komedyenleri gibi
Bak işte yine yağmur yağıyor
gözyaşlarıma karışan damlacıklar
beni, bensiz bırakmakta...
Gökyüzünde ağlamaklı bir gülüş
yeryüzü cehennemce telaşlı
yağmur gözlerimi ıslatıyor
Ağlayamıyorum bile!
Ruhumu mu aldınız?
Hiçliği yaşıyor gibiyim,
sanki varolmamış bir can gibi...
Nerdesiniz sevgili dostlarım?
Hayatınızdan nasıl da çıkardınız,
Sen artık sen değilsin
ben de sen, kalmadı...
Ben artık ben değilim
ben de hiçbir şey kalmadı...
Bitti artık umutlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!