Gülesim Geldi Şiiri - Erdem Gümüş 2

GÜLESİM GELDİ

Sevda yarasına neşter vurulmaz,
Tabip uyar demiş, gülesim geldi.
Tabutta meftaya yolu sorulmaz,
Yâr o duyar demiş, gülesim geldi.

Kula verilmez aşkın vekâleti,
Sen bozdun kalbimdeki bekâreti,
Kulun kendine, kendi ihaneti,
Yâr bana yan demiş, gülesim geldi.

Gönül bağım talan, soldu çiçeğim,
Hangi dala konsun,arım böceğim.
Durdurun dünyayı,ben ineceğim,
Yâr seraptır demiş, gülesim geldi.

Ben sevdana sine yürek ezerken
Sahraları yalın ayak gezerken,
Leyla mecnun feryatları dizerken
Yâr bu deli demiş, gülesim geldi.

Bir dilekçe yazmış uçları yanık,
Rahmetliler şahit,mezarlar tanık.
Hâkimi parmaktan imzalı sanık,
Yâr idamlık demiş, gülesim geldi.

Sevda hamalıydım, sevgi taşırdım,
Cezası idammış,aklım şaşırdım.
İdam sehbasında son kez hapşırdım,
Yâr çok yaşa demiş, gülesim geldi.

Gül nasıl yaşarki susuz Sina'da?
Bülbül gözlü ötüşmeler semada,
Yürekler nar-ı har, ruhlar komada,
Yâr vuslattır demiş, gülesim geldi.

KUL FİGANİ (Erdem GÜMÜŞ)