Güleflerde Beş Güldüler Şiiri - Gülden Işık

Gülefler'de beş güldüler
Her birini bir yana savurdular
Ne kokularını, ne renklerini verdiler güneşe
Veremediler...
Yaban eller kopardı onları bir bir
Dallarına tutunamadılar
Köklerine de...

Anaları sonsuzlukta...
Babaları üvey bahçelerdeydi
Ne bahar, ne kış geri dönmediler
Dönemediler...

Güller ağladı arkalarından
Onlar ağladılar...
Goncaydılar...
Hâlâ acıyor canları
Kristal bir vazoda değiller...
Çiçek tezgahında da
Birarada da...
Savruldukları yerde duruyorlar
Gittikçe soluyorlar.

Gülefler'i özlüyorlar hep
Yaşadıkları baharları...
Ana kucağı sıcaklığını...
Yetim garipliğinde üşüse de kaderleri,
Gülefler onları unutsa da,
Onlar unutmadı Gülefler'i.
Hep kavuşma mevsimini bekliyor,
Güllerin sevdasıyla sarılmış yaralı izleri.