Gülerken ağlamak nasıl olurmuş,onu unutu ...

Sen hiç kendinde yalnızlığı yaşadın mı be gülüm.
Baktığın aynada kendini değil, geçen yıllarını gördün mü hiç.
Geçtin mi beraber yürüdüğümüz o bensiz yollarda bazen,
Bazense isyan edip basmadın mı yoksa bensiz diye o sokaklara hiç.
Evet, yaşadın mı mutluluk içinde yıllar boyu, atamadığın o anılarla,
Bir inat uğruna o sensiz yılları, hep içine, ta içine çektin mi be gülüm.
Şimdi boş içimde hep yanan, sensiz diye yanmayan bu ışıklar.
Yakmıyor beni artık duygular, çünkü sönmedi ki içimdeki kor.
Geceler evet sensiz geceler aydınlık oldu, gündüzlerim karanlık.
Unuttun be gülüm ne çabuk, işte duruyor bak canlı diye duran eserin,
Yalnızlık ne demekmiş, bunu yalnızlığı kendinde yaşayanlara sor,
Birde evet birde gülerken ağlamak nasıl olurmuş. Onu unutulanlara sor.
Günler nasıl bir asır olurmuş, onu gel sen bana sor,
Artık seni sensiz yaşamak, onu da gel yine eserine sor.
Hayat sensiz bir işkence gibi sarıyor her an bedenimi,
Şimdi sen mutlu musun? Çünkü eserin artık bir sevda seli…