Güler Kavlak Şiirleri - Şair Güler Kavlak

Mutfakta oturmuş
Televizyon izliyor,
Karalıyorum bir şeyler.
Küçük torunum geldi.

Aldı bir tabak,

9 ay onunla yoğrulan
ona yoğunlaşan
yeni doğmuş bebeğiyle
yatağında yatan anne

yorgun bitkin

Çocuk değil,
genç kızda değildim,
İkisinin arası yaşlardaydım.
Mevsim kış,
Dışarı beyaz pamuk kar,
Şeffaf buz.

Dağ taş demedim.
Sen nerde, ben orda.
Gece çalıştın,
Bana sabah olmadı.
Gündüz çalıştın,
Evden çıkmadım.

Gökyüzünde özgürce uçan,
Kuş olmak istedim.
Oldum, uçtum.
Süzüldüm semalarda.
Aşağılarda,
Gördüm sevdiklerimi.

Gün bitiyor.
Haftalar geçiyor.
Ay,lar koşuyor.
Yıllar, su olup akıyor.

Ya sen!

o heybetli duruşumdan mı
yoksa
mağrur görünüşümden mi
korkarsın?

sanki gökyüzüyle anlaşmış

Dağ taş demedim.
Sen nerde, ben orda.
Gece çalıştın,
Bana sabah olmadı.
Gündüz çalıştın,
Evden çıkmadım.

Çağlayıp, coşan gönlüm.
mutluydu, şen ve huzurlu.
Yemeden doyar,
Sevgiyle beslenirdi.

Göz görmeden,

Zihni, nimi yoracaksın?
Hayır.
Güç, mü sarf edeceksin?
Hayır.
Satın, mı alacaksın?
Hayır.