Gülendam Şiiri - Fatma Doğan

FATMA DOĞAN
GÜLENDAM
Gökyüzü dumanlı bugün
Takvimlerden ayın son günleri
Ekimde silinip gidiyor sonbahardan
Yüreğimden yavaş yavaş silinip giden puslu gülüşün gibi
Bir ay bitti, bir yıl bitti neredeyse bir binyıl bitti
sende bittin bu bitişlerle bende be gülendam
son katastrofu yaşıyorum akıl ,ruh ve kalp üçgenimde
ondan bu savruluşum, o yüzden bu salınmışlığım
ama toparlanacağım yeni bin yılda, yeni devrimlerin eşiğindeyim
yıktım sonunda yurt diye yerleştiğin kalbimde hüküm sürdüğün saltanatı
ne varsa yıkılacak bu yeni çağda seni hatırlatan ,senden arda kalan
söküp attım seni kalbimdeki sırça saraydan
sonbaharın renklerine bulanmış sarı turuncu darbelerine
karşı salvolar savurdum ay ortasında ,temmuz gecelerinde.
isminin her bir harfini de söküp atacağım her bir hücremden
Adının esamesi okunmayacak artık gülendam
Sileceğim adını ,şiirlerin uğruna yazıldığı tüm öznelerden
Boşluğa savrulup giden bir heceler yumağı olacak, manası olmayan
Çağrılsa da sahipsiz kalacak adının anlamı
Kimse dönüp bakmayacak bile üstüne alınıp
Bir daha hiç söylemeyeceğim sana gülendam, ismini
Birdaha hiç duyamayacaksın kimsenin ağzından
Halbuki ilkbahar nefesinle gelirdi evime
Ayak sesinden bilirdim senin geldiğini
Huzurla, yağmur da takılırdı peşine , mutluluğu sepeleye sepeleye
Gül kokun sinerdi geçtiğin yollara gülendam
yaylalara, bahçelere birde içime çektiğimde ciğerlerime
dalgalar adını yazar dururdu sahillere gülendam,gülendam
rüzgar ninni gibi ismini okurdu kulağıma gülendam gülendam
nasıl sapladın ihanet hançerini sırtıma hiç beklemediğim anda
duymaz olaydı ruhum , görmez olaydı gözlerim
adam gibi vursan böyle canım yanmazdı böyle acımazdı yüreğim
ateşten lavlar püskürtür gibi ettiğin bedduaların
ok gibi yönünü bulup nasıl saplandı kalbine
hangi zehri içtinde kustun onca sözü
hangi şairlerin alıntı şiirlerinden kapıp kırptıklarını haykırdın yüzüme yüzüme
kendimi başı dumanlı dağlara vurasım geldi gülendam
o gün bugün anmıyorum adını
başı dumanlı dağlarında bana sözü var
kederimden haykırsamda
acımdan feryat etsemde ben adını
onlar asla yankılanmayacaklar adınla
ben öğrendim artık acıda olsa gül adının ardına saklanıyor bütün alçaklar
kimi devlet yıkmaya yelteniyor bahar darbeleriyle
kimi yürek devletine vuruyor hançerini senin gibi
Ama alçakların elleri erişemez gül bahçelerine
Devletlerde yüreklerde yeni güller yeşertir gerekirse
Gülün gölgesine gizlendin diye gül vasfını yitirmez gülendam
Her gölge kendi karanlığında yok olur gider elbet
bir ekim sonunda gider,
olmadı
bir temmuz ortasında muhakkak gider.
Geriye yalnızca tertemiz bir asl-ı gül kalır.
(FATMA DOĞAN 24 EKİM2024 TURHAL)