'"Gülendam Şiiri - Ahmet Bektaş

Gülendam

Gün doğmakta, vakit kıyamda!

Arılar çiçekte, kelebekler raksta;
Gül, bülbüle; nazda, niyazda...

Soyun güzelim! Devran döndü!
Özün bende, soyun bengü!
Sırrın, sırrım; tut elimi!
Okşa gönlümü, kokla tenimi!

Yiğit: At, silah, avrat!
Berk, al taylar, kır at!
Kalem keskin; oyun bozar, keser başı!
Tuva' ya emanet güzel bir dişi...

Su: Hayat, akış, seyir!
“Su akar, yatağını bulur”
AngaRa kavuşur Yenisey’e…

Dağ: Işık,Ra
Görünen, bilinenle örtülü!
Hazine harabede gömülü…

Umut; nasip!
Uman, umduğunu alsın, yoluna gitsin!
Misafir, bulduğunu yesin; baş köşeye kurulsun!
Umanın, umduğu hak mı?
Liyakat yok mu?
Kimi umudunu yer, doymaz!
Umudu olmayan bilmez!
Bilmeyen istemez!
Akıllar geveze olmuş, zihinler salak;
Her dilde Tanrı uludur, aracılar asalak!
Tüm öğretiler, reset edilecek…

Tercih: Özgürce…
Kimi zoru sever, kimi Kolaycıdır!
Herkesi sevmek istersen,
Kendini sev, herkesi kapsayan sen!
Tek ruhtan çokluğa zat yansımasısın!
Aslın tek, aslına ulaşmalısın.

Gülendam;
Mor gülüm, inci çiçeğim;
Banu kraliçem…
Avucumda minik kuşum…

Ahmet Bektaş