Gülendam Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Davet et demiyorum
gelirim diye de söz vermiyorum
gelir miyim
gelmez miyim
bilmiyorum bilemiyorum

bırak beni gece
yare gideceğim
çöz ayaklarımdan prangaları

ahh Gülendam
nasıl da tanışmıştık seninle ama

çıkmaz sokakta her karşılaştığımızda
göz göre göre cinayet işlerdin
ipe çekerdin bakışlarınla
boğulurdum
yanıma yaklaşır gibi yapar
dinamitlediğin gülüşünle yapardın en son vuruşunu
hala içimde duruyor çıkarmadım o kurşunu

ederdin paramparça bir gülüşünle
bir lahzada
yeni binalar yapıp yıkmaktı işin
en çok öldürendi en son gidişin
bir daha dönmedin Gülendam
dönmedin

yüzün hep karanlıkta olurdu
seni görmek için ağaçların üstüne çıkardım
saçların dar ağacım gibisine
insafsız sen gibi

bir anlık dalgınlığıma gelip
ince bir dala basıp düşerdim
kahkahalarla gülerdin Gülendam
acımasızca
hırçın asi ve güzeldin

senden sonra bazı geceler
bahçemde ayak sesleri duyar gibi olur ve derdim ki
o bir mevta kalbimdeki en sevgili ölü
ah Gülendam
fail-i meçhulüm
gülüm ah

davet et demiyorum
gelirim diyerek söz vermiyorum
gelir miyim gelmez miyim bilmiyorum bilemiyorum

bırak beni gece
yare gideceğim
çöz ayaklarımdan prangaları
ah Gülendam
bilsen ne güzel olurdun
İstanbul sabahları

24/Nisan/2013/Çarşamba/Bodrum

Yüksel Nimet Apel