Gece sessiz, gece kör karanlık,
Ellerimin uyuşması; eşlik ediyor acımasızca,
Buz tutmuş sokaklar; bomboş,
Sönmüş koca bir şehrin ışıkları,
Yolumu kaybetmişim ansızın,
Her köşe başı karanlık...
Bekliyorum...
Beklediğim o yüreğe haykırarak,
Lanetli yaşamın çaresizliğini,
Kaç defa söylüyorum acaba kendi kendime,
Gökyüzünün maviliğini,
Senle yeşeren mayıs çiçeklerinin güzelliğini,
Fakat şimdi ışıklar sönük,
Gözlerimdeki kan kızılı özlemini,
Göremezsin ki, göremezsin bendeki seni,
Uçtuğun yüceden açmazsan gözlerini;
Uzattığında öptüğüm ellerini,
Üşüdüğümde sardığım ince belini,
Ay gecelerinin gizemindeki,
Sana doyamadığım gecelerimizi;
Şu karşımda gülen resmin gibi,
Görüp de döner misin ki...
25/02/2012 Selim Can
Selim CanKayıt Tarihi : 25.2.2012 18:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sönen ışıklara
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!